Kali City - Karim Baggili

FR
Kali City, Karim Baggili en rêvait depuis longtemps. Avec cet album, il dépose sa guitare pour saisir son oud. Un luth indissociable d'une musique arabe que l'artiste a toujours portée dans son coeur et à laquelle il rend un hommage dont il a le secret. « Elle me berce, me transperce, je l'adore », résume-t-il. Au gré de deux parties, dont la première avec les trois frères Joubran (« gracieux, généreux et doués ») et la seconde entouré de son « Arabic Band » et de ses instruments traditionnels (kawala, ud, darbuka...), Karim Baggili invite au voyage vers l'est et cette Jordanie dont il garde tant de souvenirs. Sans pour autant se contenter de proposer des airs traditionnels, il ouvre la porte à des compositions modernes et décalées, s'inspirant de ce qui fait son identité, y ajoutant ses notes personnelles, pour, in fine, rappeler que la musique peut et doit parfois dépasser les frontières pour procurer d'autres sensations et ouvrir les horizons. (Geoffroy Herens)

EN
Kali City, something that Karim Baggili has dreamt of for a long time. With this album he puts down his guitar and picks up his oud. A lute inseparable from an arabian music that the artist has always carried in his heart and to which he pays a homage whose secret he has. As he summarises "It rocks me, it pierces me, I adore it". During the course of two parts, the first with the three Joubran brothers ("graceful, generous and talented") and the second surrounded by his "Arabic Band" with its traditional instruments (kawala, ud darbuka), Karim Baggili invites us on a journey to the east and this Jordan of which he keeps so many memories. Without simply offering traditional airs, he opens the door to modern and offbeat compositions, taking inspiration from what makes up his identity, adding his personal touches in order to finally recall that music can and must sometimes go beyond frontiers to provide other sensations and open horizons.

NL
Kali City, Karim Baggili droomde er al lang van. Op dit album legt hij zijn gitaar even terzijde en grijpt naar de ud. Deze luit is onlosmakelijk verbonden met de Arabische muziek die de artiest altijd in zijn hart heeft gedragen en die hij nu van de eer voorziet waarvan hij alleen het recept heeft. In de loop van twee delen, het eerste met de 3 frères Joubran (sierlijk, vrijgevig en begaafd) en het tweede omringd door zijn "Arabische Band" en zijn traditionele instrumenten (kawala, ud, darbuka), nodigt Karim Baggili u uit om te reizen naar het oosten en Jordanië, waar hij zoveel herinneringen aan koestert. Karim koos niet voor het 'makkelijke' interpreteren van traditionele melodieën, maar brengt moderne en eigenzinnige eigen composities die hun inspiratie halen uit dat deel van zijn identiteit. Uiteraard voegt hij er persoonlijke elementen aan toe om ons er aan te herinneren dat muziek grenzen kan en moet overstijgen zodat nieuwe ervaringen ontstaan en nieuwe horizons worden verkend.